ขี้จาบ หมายถึง (ปาก) ว. หยาบคาย เช่น ชาติอ้ายขี้จาบปราบเพื่อนบ้าน.(รามเกียรติ์ พลเสพย์).
(ปาก) ว. ที่เลวกว่า (ใช้ในความปฏิเสธ) เช่น ไม่ได้ขี้ไซ้ของเขา.
(ปาก) ว. ที่เลวกว่า (ใช้ในความปฏิเสธ) เช่น ไม่ได้ขี้ไซ้ของเขา.
ว. นอนปลุกให้ตื่นยาก.
น. ขี้เมฆตามริมขอบฟ้าวิ่งเดือดพลุ่งขึ้นข้างบนซึ่งนัยว่าจะเกิดพายุ.
น. ตะไคร่ที่จับบนผิวโคลนสีเขียว ๆ.
(ปาก) ว. เล็กมาก.
(ปาก) ว. เล็กมาก.